Dni Filmu Niemieckiego 2015

Victoria

Niemcy, 2014, reżyseria: Sebastian Schipper, scenariusz: Sebastian Schipper, Olivia Neergard-Holm, Eike Frederik Schulz, zdjęcia: Sturla Brandth Grøvlen, muzyka: Nils Frahm, DJ Koze, produkcja: MoneyBoy w koprodukcji z WDR, Kolonia; ARTE, Strasburg; deutschfilm, Berlin; Radikalmedia, obsada: Frederick Lau, Laila Costa, Franz Rogowski, Burak Yigit, Max Mauff, dialogi w języku angielskim i niemieckim z polskimi napisami,140 min Victoria, dwudziestoparoletnia Hiszpanka, mieszka od kilku miesięcy w Berlinie, utrzymując się z pracy barmanki w kawiarni. Poznajemy ją, kiedy samotnie opuszcza nocny klub i na ulicy zostaje zaczepiona przez czterech młodych mężczyzn, próbujących namówić ją na kontynuację zabawy. Victoria, która nie mówi po niemiecku, nie odtrąca tych zaczepek i zaczyna przekomarzać się z nowymi znajomymi. Ci proponują jej nietypowy spacer po nocnym Berlinie, w trakcie którego wydarzy się wiele nieoczekiwanych wypadków, z napadem na bank i dramatyczną ucieczką włącznie. Victoria, czwarty z kolei film w dorobku Sebastiana Schippera, została nakręcona na jednym ujęciu kamery. Norweski operator Sturla Brandth Grøvlen filmuje bohaterów tej historii od momentu jej rozpoczęcia. Towarzyszy im przez cały czas trwania opowieści i we wszystkich miejscach, w których ona się toczy: w klubie, na ulicy, w samochodzie, w windzie, na dachu, w garażu, aż do nieoczekiwanego finału w hotelu. Dzięki temu zabiegowi widz ma poczucie, że jest naocznym świadkiem realnych wydarzeń podglądającym piątkę młodych ludzi, pozostając dla nich niewidocznym. Pomimo, że film w dużej mierzej jest efektem aktorskiej improwizacji, a sama jego akcja została przez reżysera tylko zarysowana, ogląda się go z zapartym tchem, śledząc z podziwem niespodziewany rozwój fabuły i zwroty akcji. Ten niekonwencjonalny sposób realizacji przyniósł filmowi nie tylko wspaniałe recenzje, ale także wiele nagród, w tym Niemiecką Nagrodę Filmową we wszystkich najważniejszych kategoriach i Srebrnego Niedźwiedzia za zdjęcia na tegorocznym Berlinale. Pokazy festiwalowe: Berlinale 2015, Istambuł 2015, Beaune 2015, Hong Kong 2015, Sydney 2015, Los Angeles 2015, Odessa 2015, Melbourne 2015, SANFIC Santiago 2015 Londyn 2015 Nagrody i wyróżnienia: Srebrny Niedźwiedź, Berlinale 2015 (zdjęcia); Nagroda Niemieckich Kin Arthouse 2015, Niemiecka Nagroda Filmowa (najlepszy film, reżyseria, aktor pierwszoplanowy, aktorka pierwszoplanowa, zdjęcia, dźwięk), Nagroda za Najlepszą Reżyserię, SANFIC 2015. Sebastian Schipper urodził się w 1968 r. w Hanowerze. Studiował aktorstwo w Wyższej Szkole Artystycznej im. Ottona Falckenberga w Monachium, przez dwa lata był aktorem teatru Münchener Kammerspiele. Jako aktor występował też w filmach Sönke Wortmanna, Toma Tykwera, Romualda Karmakara i Anthony Minghella. Jego debiut reżyserski Giganci (Absolute Giganten), do którego – podobnie jak i w innych własnych filmach – napisał także scenariusz, został wyróżniony niemiecką nagrodą filmową. Kolejne filmy: Mój przyjaciel (Ein Freund von mir) i Kiedyś w sierpniu (Mitte Ende August) reżyser nakręcił zainspirowany autobiograficzną powieścią Johanna Wolfganga Goethego – „Powinowactwa z wyboru”. Dystrybucja: SOLOPAN Sp. z o. o. ul. Królewska 23/2 00-064 Warszawa tel./fax : +48 22 828 01 44 email: dagmara@solopan.com.pl www.solopan.com.pl

Jesteśmy młodzi. Jesteśmy silni. (Wir sind jung. Wir sind stark.)

Niemcy, 2014, reżyseria: Burhan Qurbani, scenariusz: Burhan Qrbani, Martin Behnke, zdjęcia: Yoshi Heimrath, produkcja: UFA Fiction, Ludwigburg w koprodukcji z ZDF, Moguncja; ARTE Strasburg; cine plus, Berlin, obsada: Devid Striesow, Jonas Nay, Trang Le Hong, Joel Basman, w języku niemieckim z polskimi napisami, 128 min. Akcja filmu Burhana Qurbaniego, którego rodzice przyjechali do Niemiec z Afganistanu, oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, jakie miały miejsce w Rostocku w sierpniu 1992 roku. Po rauszu wywołanym nieoczekiwanym zjednoczeniem Niemiec i krótkotrwałym zachwycie konsumpcyjnym stylem życia zachodnich braci, większość mieszkańców byłej NRD czekała frustracja i rozczarowanie. Tym między innymi tłumaczono wypadki w Rostocku, z niemal dokumentalną dokładnością zrekonstruowane w filmie. Nasilające się akty przemocy wobec cudzoziemców spowodowały akcje wywiezienia ich w bezpieczne miejsce. Jedynymi obcymi, którzy pozostali w mieście, byli przybysze z Wietnamu, sprowadzeni przed laty do NRD przez jej ówczesne władze. Zamieszkiwany przez nich blok zostaje podpalony przez kilku pozbawionych zajęcia młodych ludzi, wśród których znalazł się także syn miejscowego polityka. Siłą filmu Qurbaniego nie jest opowieść o chuligańskim ataku ekstremistów na bezbronnych i przerażonych imigrantów. To raczej relacja z ludycznego święta z udziałem przykładnych i spokojnych obywateli i ich rodzin, którzy, pomiędzy jednym a drugim koktajlem Mołotowa, udają się do pobliskiej budki na piwo i kiełbaski. Policja przygląda się wszystkiemu z bezpiecznej odległości, a przedstawiciel lokalnej władzy, aby nie słyszeć dzwoniących natrętnie telefonów, zakłada słuchawki i włącza muzykę. Pokazy festiwaliwe: Rzym 2014, Hof 2014, Göteborg 2015, Sofia 2015, Tribeca 2015, Edynburg 2015, VOICES Wołogda, 2015, SANFIC 2015. Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Festiwalu SANFIC, AMC Best Editing & Sorriso Diverson Rzym; Nagroda Specjalna Międzynarodowego Jury Sofia, Niemiecka Nagroda Filmowa (najlepszy aktor drugoplanowy), Nagroda za Najlepszą Reżyserię VOICES Wołogda. Burhan Qurbani urodził się w 1980 r. w Erkelenz. Jego rodzice wyemigrowali w 1979 r. z Afganistanu do Niemiec. Po maturze w roku 2000 zbierał doświadczenia jako asystent reżysera w teatrze w Stuttgarcie. Od roku 2002 studiował reżyserię na Akademii Filmowej Badenii-Wirtembergii. W roku 2008 za film krótkometrażowy Illusion otrzymał nagrodę Niemieckich Krytyków Filmowych. Jego pierwszy film fabularny Shahada pokazywany był w konkursie podczas 60. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Berlinale. Burhan Qurbani mieszka w Berlinie, Stuttgarcie i Helsinkach. Jest także wokalistą w zespole rockowym Pretty Used. Dystrybucja: Beta Ciemna GmbH Grünwalder Weg 28d 82041 Oberhachting Niemcy tel.: +49 89 673 469 828 fax: +49 89 673 469 888 email: beta@betacinema.com www.betacinema.com 

Pani Müller musi odejść (Frau Müller muss weg)

Niemcy, 2014, reżyseria: Sönke Wortmann, scenariusz: Lütz Hübner, Sarah Nemitz, Oliver Ziegenbalg, zdjęcia: Tom Föhrmann, produkcja: Little Shark Entertainment, Kolonia; w koprodukcji z Constantin Film Produktion, Monachium; SevenPictures Film, Unterföhring, obsada: Gabriela Maria Schmeide, Mina Tander, Ken Duken, Anke Engelke, w języku niemieckim z polskimi napisami, 88 min Tytułowa pani Müller to wychowawczyni ostatniej klasy podstawówki w Dreźnie. Pięcioosobowy komitet rodzicielski, upoważniony przez pozostałych opiekunów uczniów, umawia się w wolną od lekcji sobotę z nauczycielką, aby poinformować ją, że żądają jej odejścia ze szkoły. Nie są zadowoleni z jej pracy: w klasie panuje niesprzyjająca nauce atmosfera, ona, jako wychowawczyni, jest przeciążona, a przez to ich dzieci nie osiągają satysfakcjonujących wyników w nauce i mogą nie dostać się do gimnazjum. Zaszokowana zarzutami nauczycielka próbuje się bronić, okazując się świetnym pedagogiem, który doskonale zna swoich podopiecznych. Jednak nie o merytoryczną dyskusję tu chodzi, ale o gimnazjalną promocję, której pani Müller może nie udzielić. Zdenerwowana postawą rodziców wychowawczyni opuszcza klasę, a nieprzyjemna atmosfera i świadomość, że ich zachowanie pozostawia wiele do życzenia, sprawia, że solidarna do tej pory grupa rozpada się. Puszczają wszelkie hamulce dobrego wychowania, na wierzch wychodzą skrywane frustracje, wstydliwe problemy i wzajemne pretensje. Rodzice dowiadują się o sobie i swoich dzieciach rzeczy, których nie byli świadomi albo świadomie nie chcieli przyjąć ich do wiadomości. Niemiecka krytyka porównywała sztukę Lutza Hübnera, na której oparty jest scenariusz filmu, do tekstu Yasminy Rezy Rzeź, według którego z kolei powstał film Romana Polańskiego. W obu przypadkach bohaterami są przedstawiciele klasy średniej, którzy w elegancki sposób próbują załatwić brzydką sprawę, lecz w trakcie tego procesu sytuacja wymyka im się spod kontroli, przyjmując całkiem nieprzewidziany obrót i ujawniając to, co najgłębiej skrywane. Pokazy festiwalowe: Berlinale 2015 Nagrody i wyróżnienia: Bawarska Nagroda Filmowa 2014 (najlepszy scenariusz) Sönke Wortmann urodził się w 1959 r. w Marl w Nadrenii Północnej-Westfalii. Studiował w Wyższej Szkole Filmu i Telewizji w Monachium oraz w Royal College of Art w Londynie. Jego film dyplomowy Drei D (1988) był nominowany do Oscara w kategorii filmów studenckich. W 1992 r. otrzymał Niemiecką Nagrodę Filmową za film Kleine Haie. Jego komedię Mężczyzna, przedmiot pożądania (Der bewegte Mann) obejrzało 6,5 mln widzów. W roku 2003 nakręcił film Cud w Bernie (Wunder von Bern) prezentujący zwycięstwo niemieckiej drużyny w 1954 r. w piłce nożnej (Wortmann sam grał w drugiej lidze), której poświęcił także inną produkcję – Niemcy, letnia bajka (Deutschland. Ein Sommermärcheni) z roku 2006. W 2009 r. na ekrany kin wszedł jego kolejny film Papieżyca Joanna (Die Päpstin). Sönke Wortmann reżyseruje także sztuki teatralne i jest producentem filmowym. Dystrybucja: Littre Shark Entertainment GmbH Sönke Wortmann, Tom Spieß Maria Hild Str.15-17 50677 Kolonia tel.: +49 221 33 61 10 fax: +40 221 336 11 12 email: littleshark@littleshark.de www.litleshark.de